Just walking in the jungle (topic 1 verhaallijn family)

Rustica vloog tussen de bomen door met Ventus onder zich, ze keek om laag en Ventus omhoog, Ventus ging sneller en Rustica deed vrolijk mee. Zo rende en vlogen de twee vrolijk door het bos, weg van de buiten wereld. Ventus minderde vaart ze werd moe, Rutica kwam naar beneden en zei ‘Kom, daar zo zijn lekkere vruchten’ en ze vloog rustig naar een groepje bomen en Ventus stapte achter haar aan. Eenmaal bij de bomen aangekomen maakte Ventus een spronbgetje en haar poten kregen langzaam grip in de lucht, ze stond, Langzaam liep Ventus verder naar de vruchten toe en ze blafte een keer, de wind begon te waaien, voor Ventus voelde het aan als een lekker rustig briesje maar voor iedereen anders zou het aanvoelen als een flinke stevige wind. Ventus bereikte met haar wint haar doel, er viel een vrucht uit de boom op de grond, en nog een en nog een viel, Maar deze laatste vrucht viel echter niet op de grond maar op de kop van een passerende wolf. Ventus lachte even vriedelijk en daalde af naar de grond, toen ze weer vaste grond onder haar poten had liep ze naar de wolf toe en zei vriendelijk: ‘Sorry, ik wist niet dat je eraan kwam’ Ventus glimlachte schamper en Rutica vloog omlaag en bekeek de wolf en diens totem om vervolgens weer de boom in te vliegen waar e in gezeten had.

(Tonitrus & Ventus)

Tonitrus had de wind voelen opkomen, een onnatuurlijke wind, er waren andere wezens. Hij had zo het gevoel dat het niet slim was om onder een gevaarlijk heen en weer zwaaiende vruchtenboom te lopen, maar toch waagde hij de kans, misschien als Tonitrus snel was. Hij draafde door, maar de vrucht was sneller en landde met een splesh op zijn kop. Hij gromde zacht van walging en schudde zijn kop om het sap en de resten van de schil weg te krijgen. "Sorry, ik wist niet dat je eraan kwam" zei de wolf vriendelijk maar haar schampere glimlach ergerde Tonitrus. Hij keek even naar Herodio, toen naar de vogel van wie hij vermoedde dat het de teef haar totem was, naar de teef zelf. Tonitrus zag het aan de houding, ze had een reu-achtige vacht, vond hij, maar ze stond daar als een echte teef, rond de 2 jaar schatte Tonitrus. Haar ogen kwamen hem bekend voor. Dat kan niet, dacht Tonitrus. Ventus is ver weg... Hij draaide zijn oor en hoorde een aap die op de takken in de bomen dichterbij kwam. Weer keek hij naar de teef. "Geen probleem, ik heb er geen letsels aan overgehouden, alleen een nogal plakkerige natte kop...." Hij toverde een grijns te voorschijn. Heridio, die op een tak zat, ging even verzitten en keek naar de totem. Hij keek even naat Tonitrus. Hij voelde zich verward, rook Heridio... Maar waarom?

(Het is de bedoeling dsat Toni aan valt, Ventus is namleijk geod en zij zal nooit wolven aanvallen)

Ventus keek naar de reu met de gesplesde vrucht op zijn kop "Geen probleem, ik heb er geen letsels aan overgehouden, alleen een nogal plakkerige natte kop...." zei hij en Ventus lachte vriendelijk. Rustica zat het schouw spel vanuit de boom te bekijken en nam een duikvlucht waarbij ze even iets in Ventus' oor fluisterde en daarna weer op de tak lande waar ze ook vandaan kwam. 'Ik vertrouw hem niet, kom we gaan' hoorde Ventus in haar oor en ze knikte en liep in de richting van de andere twee vruchten en ze at er een op om vervolgens de pit uit te spugen een vaag 'Doei' tegen de reu te zeggen en vervolgens de andere vrucht op te pakken en met Rustica boven haar hoofd vliegend de bosjes in te verdwijnen om daar de andere vrucht op te eten, De vrucht was heerlijk sappig en ook lekker zoet, Ventus hield, net zoals haar moeder ervan gehouden had heel erg veel van deze vrucht. Rustica keek toe hoe Venmtus de vrucht opat maar toen draaide ze geschrokken haar kop heen en weer en fluisterde ze tegen Ventus: 'Er komt een wolf aan'

De vogel fluisterde iets in het oor van de teef, en daarna keken ze hem een beetje wantrouwig aan. 'Doei' zei de wolf alleen maar, ze pakte wat vruchten en draafde het oerwoud in. Niet slim. Je moest Tonitrus nooit maar dan ook nooit de rug toe keren. Hij schoot achter de wolf aan en haalde naar haar uit met een klauw vol bliksem, maar er was een blokkade, hij kon niet het haar huid in aanraking komen. Veel zette hij een aanval in, en weer stuitte hij op de blokkade. " Wat heb jij!? " vroeg hij hijgend en hij sprong wat meer naar achteren. " Waarom kan ik jou niet aanvallen!?" Bezat ze een krachtveld of zo? Dat kon niet, aan haar houding te zien was hij onverwachts gekomen en wist ze niet dat hij uit was op een gevecht. Hij kon de wolf niks doen... Hoe was het mogelijk? Hij keek even naar Herodio die in een boomz at. Hij had alles bekeken en nog niks gezegd. Nu vloog de vogel op en landde op zijn schouder. Meer niet..

(je raakt Ventus wel alleen voeld het voor haar hetzelfde aan als voor jou, bijvoorbeeld als Ventus een harde wind op laat waaien voelt zij alleen een briesje en jij voelt dan ook alleen een briesje)

Ventus keek naar de bosjes, er kwam inderdaad een wolf aan, dezelfde als denet, die reu met hetzelfde vacht patroon als haar broer, die nu dood was. Ventus vloog behoedzaam naar een boom en hield de vogel die de totem van de wolf was goed in het oog. Hij viel zijn poot die vol bliksem was raakte Ventus hard en ze voelde een tinteling over haar huid, maar het deed geen pijn. De reu riep iets en Ve.ntus sprong opzij voor een volgende aanval, maar ze was te laat en hij raakte haar, deze voelde ook niet anders aan als een licht tinteling. Nu ging Ventus in de aanval, een felle wind stak op, maar voor Ventus niet meer dan een briesje neidig riep ze: 'Pas op reu! Je hebt het opgenomen tegen de dochter van de wind!' En ze vuurde een hevige windvlaag op hem af die andere wolven in iedergeval op hun knieën zou moeten laten zakken maar deze wolf niet.