Lost and Dying

Een zwaar gewicht duwde hem tegen de grond, Eerst werd hij in zijn oor gebeten. Het leek er even op dat de wolf van plan was zijn oor ervan af te scheuren, Maar dat geboorde niet. Met 2bloeddorstige ogen keek hij opzij, Naar de kop van Rage die hem dicht bij zijn hals beet. Wist deze wolf dan geheel niks van hem?! Hij was een alfa en had altijd wel een uitweg, Hij werd gewoon onzichtbaar, Maar voordat Rage door hem heen ging werd hij weer zichtbaar. Ja hoor, Je meent het. Met een geeërgerde blik keek hij even voor zich, 4,3,2,1! Hij werd direct weer onzichtbaar en sprong weg. Snel kwam hij weer te voorschijn. "Oeps, Had je me niet goed genoeg vast?" Zei hij met een plagerig stemmetje, Hij keek de wolf met vleugels aan, Al snel sprong Luna naar deze wolf en beet deze weer. Toen Rage luna van zich af schudde sprong hij over Luna heen en ging voor haar staan. Nu kon Rage haar niks flikken. Er volgden enkele rimpels op zijn snuit, Hij ontblootte zijn tanden. Nu was zelfs zijn tandvlees zichtbaar. Even later werden zijn ogen pupilloos en geheel zwart, Nu toonde hij geen emotie. Een laagje bloed stroomde van zijn bek langs zijn borst en kwam dan terecht op de grond. Enkele bloedvlekken vormde zich in het zand. Opeens voelde hij hoe zijn staart in een zandtornado werd getrokken. Direct kreeg hij weer pupillen en stampte hij snel op de grond. In een oogwenk zakte de tornado weer terug naar de grond, De tornado verdween. Toen hij weer naar Rage keek gromde hij even. Weer werden zijn ogen pupilloos, Weer toonde hij geen enkele emotie. Nu werden zijn spieren echt zichtbaar, Ook laadde hij zichzelf vol met zwarte bliksem die nu over zijn vacht heen ging. Nu zag hij er geheel anders uit, Hij leek nu wel een demon. En ja, Dat was daar ook de bedoeling van. Niet om iemand af te schrikken, Neej, Hij werd echt zo als een demon. Nu had hij geen hart en geen emotie, Nu wist hij enkel dat hij moest doden. "Poedel! je weet niet wie je voor je hebt!" Hij rimpelde zijn snuit.