Playing in the Water

Vrolijk zweefde Rustica door de lucht op het zachte briesje dat er was terwijl Ventus onder haar in het water rond spetterde, Rustica was een Zwaluw geen zeevogel dus zorgte ze wel dat ze lichte lijk uit de buurt bleef van water al bleefde ze er wel plezier om Ventus er in te zien dollen. Maar toen werd haar aandacht door iets annders getrokken, er vloog een zeearend in de lucht en haar gevoel zij dat de wolf die erbij hoort ook snel zou komen 'Ventus, er komen vreemdelingen aan!' Riep Rustica naar haar wolf, 'Hebben ze denk je kwaad in de zin?' Riep Ventus terug terwijl ze naar de zwaluw keek die boven haar hoofd vloog 'Ik denk het niet' Antwoorde Rustica 'Ze lijken gewoon op pad te zijn of zoiets' 'Oke, laten we ze gaan begroeten!' En Ventus voegde gelijk daad bij haar woord en liep in de richting van de wolf, het was een teef rook ze. Toen ze een maal bij de teef was zei ze vriendelijk: 'Hallo, Ik ben Ventus en dit is Rustica' terwijl ze met haar snuit naar de zwaluw wees die ongeveer tien centimeter boven haar neus vloog.

(Medira & Ventus)

(ik heb het maar met shade gedaan.. Anders word hij volgens mij nooit actief.)
Met een brede grijns op zijn gezicht lag shade op een van de vele takken die aan de boom hingen. Luna kwam aan gevlogen en begon voorzichtig in shade hoofd te pikken. Net een ruk keek shade op en lechde zijn poten op zijn haar. "voorzichtig Luna. Straks verpest je me permanentie." zei shade lachdend. Luna wees met haar snavel naar het strand. Shade ging weer liggen. "ik hoev toch niet mee voor een paar visjes?" zei het terwijl hij zijn ogen weer sloot. Luna keek shade met een blik aan zette haar vleugels in haar zij. Alweer begon ze in het permanentje van shade te prikken. "daag je me uit?" vroeg shade met een grijns. Hij stond op en probeerde zijn evenwicht op de dunne tak te houden. Luna speed heer vleugels en vloog van de tak af. Schade sprond er achteraan en rende het warme zand door. Luna vloog een eindje voor shade van Daan en gonsde van plezier. Shade zette er een sprintje in en kwam onder Luna te rennen. In de verte zag shade een andere wolf. Hij keek omhoog naar Luna die het ook al gezien had. "zullen we ze begroetten?" vroeg hij. Luna knikte en vloog nog sneller richting de wolf. Shade rende Luna achterna en kwam bij de wolf. Op een afstandje van de wolf was Luna op de grond gaan zitten. Shade stopte naast haar en hijgde nog even uit. "jij kan hard vliegen." zei hij met een poot op zijn borst. De wolf kam naar hun toe lopen en begroette hen. "hoi." zei shade wanneer hij uit gehijgd was. Luna keek op naar de waluw die boven de wolf vloog. Ze vloog en en begon te gonken. Met sierlijke bogen vloog ze om de zwaluw heen. "ik ben shade en dit is Luna." zei hij vriendelijk als antwoord voor de wolf. Luna was nogs teeds sierlijk om de zwaluw heen aan het vlieg en vloog tien richting de zee die naast hun lach. Ze vouwde haar vleugels langs heer lijf en dook het water in.
(ben ook medira)

Rustica keek verbaasd hoe er een zwarte zwaan om haar heen vloog die door de wolf als Luna voorgesteld werd, Snel dook Rutica lichtelijk geschokken naar Ventus toe en ging op diens rug zitten, ze had het niet erg op totem's die groter dan haar waren en de zwaan deed haar herrinneren aan de overgrootmoeder van Ventus al was dat een witte zwaan geweesd. Ventus voelde hoe Rutica op haar rug lande en zei vriendelijk tegen de wolf die zich voor had gesteld als Shade 'Hallo, Kom je ook van het mooie weer genieten?' zei ze omdat ze zich toch al voorgesteld had en ze iets moest zeggen daarna staarde ze verlegen naar haar voorpoten en voelde hoe Rutica weer van haar rug omvloog. Rutica over won toch haar angst voor de grote zwaan totem en vloog op van Ventus's rug naar de Zwaan en zei: 'Hoi' Ze cirkelde een keer om de zwaan heen en vloog daarna naar de voorkant van de zwaan en ging daar iets wat leek op stilhangen in de lucht.

Shade zag hoe de zwaluw geschrokken op vantus naar viel. Een kleine grinnik kwam uit shades's keel. Shadde keek naar Luna die alweer kwam aan vliegen met een vis in haar snavel. Ze gooide het op de grond en begon er van te eten. Shade keek naar Het verlegen gezicht van ventus. "nee. Ik kwam hier omdat Luna mij uitdaagde. Maar omdat ik er nu toch ben." shade ging op de grond liggen en genoot van de zon die op zijn gezicht sheet. Luna keek van haar vis op toen ze de zwaluw aan zag vliegen. Ze gaf een vrolijke gonk en keek de zwaluw met een vriendelijk gezicht aan. Shade keek Luna aan en bedacht zich iets. "oja. Luna kan niet praten. Nou. Eigenlijk houd ze er niet van om te praten." shade sloot zijn ogen en genoot van de zon die zacht op zijn gezicht scheen. Luna stond op en vloog een eindje de lucht in en daagde de rustica vrolijk uit. Luna vloog nog hoger de zucht in en draaide een paar rondjes.

Ventus keek naar de reu, die wat over zijn totem zei en zich voorstelde als Shade, Zijn totem heette Luna. Rutica ging op de uitdaging van de zwarte zwaan in en begon spelenderwijs om haar heun te vliegen en zich telekens op een andere plek te bevinden in de hoop dat Luna a chter haar aan zou gaan. Terwijl Ventus aan de praat was met Shade. Ventus keeek naar hoe hij ging liggen en ze ging een stukje naast hem ook liggen en probeerde een gesprek aan te knopen 'Hou je van water?' daarna keek ze naar de zee, die was nat zoals ze wist en ze wist ook dat ze er eigenlijk niet in zou oeten gaan maar ze had er zo'n zin in. Ventus sprong overeind en trok een sprintje naar het water om er vervolgens vlak voor te gaan stil staan, dit zou ze echt niet moeten doen, Bij haar linker voor poot die al in het water stond kleurde het water zwart en kwam er een witte poot te voorschijn snel deed Ventus een paar stappen achter uit en liep met haar witte poot zo onovallend mogelijk te rug naar shade en vervolgens naast hem te gaan liggen met haar linker voor poot onder haar lichaam.

Luna vloog de zwaluw achternaam en liet soms een vrolijke gonk horen. Ze dook een wolk in. Ze gonkte om de zwaluw te lokken. Luna zag een zwart streepje en begon uitdagend te grijnzen. De streep veranderde in een vogel. Luna liet een harde gonk horen om de vogel te laten schrikken. Luna lachte even vloog de wolk weer uit. Buiten de wolk bleeff ze staren naar de plek waar ze zonet vloog. Een klein gschuldgevoel dook in haar op. Wat nou als die vogel daar niet tegen kon? Luna schudde haar kop en bleef naar de wolk staren met een vriendelijke glimlach. Shade had nogsteeds zijn ogen gesloten. Zijn oren spitste zich van voetstappen die gevolchd werden door het geluid van een hoop zand. Shade opende zijn ogen en keek naar ventus die naast hem kwam zitten. Shade sloot zijn ogen weer en genoot van de laatste zonnen stralen van de dag. Shade opende zijn ogen na de vraag van ventus. "ach. Het water is niet zo veel voor me. Ik heb liever een brede tak in de hoge boom toppen. " shade stond op en schudde de zandkorrels van zijn lijf. Shade keek naar de zon die ondertussen de horizon al berijmt had. Hij ging weer liggen en draaide zijnnhoofd richting de horizon. Ventus stond op en stok een sprintje naar het water. Shade keek haar na. Ventus stopte voor het water en kwam een soort van hinkend terug. Shade keek haar vragend aan wanneer ze weer was gaan liggen. "wat is er met je poot?" vroeg hij nieuwschierig. Luna vloog van de wolk weg en kwam naas shade zitten. "hoe kwam het dat je poot opeens wit achtig werd?" zacht begon het donker te worden de de eerste sterren verschenen. Luna keek naar de volle maan die zacht zat te schijnen. Ze sloot haar ogen en begon te grijnsen. Luna spreed haar enorme vleugels en begon in het zicht van shade en ventus te vliegen. Luna begon wat rondjes te vliegen, en de twee vogels na die smoorverliefd waren. Shade heek Luna met een vlouwe glimlach aan. Luna begon te grinniken en kwam naast hem zitten.

Rustica vloog speels om Luna heen en grinnikte toen die met een harde gonk een vogel weg joeg vanuit een wolk, daarna vloog Rustica vloog om de zwarte zwaan heen om te kijken wat zij ging doen. Ventus hoorde wat Shade vroeg en zei: 'o, eehh niks hoor' dat ze zichzelf iedere dag met de zwarte modder insmeerde zou hij toch alleen maar raar vinden en ze had net iemand ontmoet die ze al beschouwde als een vriend. Even later kwam ook Luna naar beneden vliegen en Rutica erachter aan, Rutica landde op haar rug en Luna naast Shade. "hoe kwam het dat je poot opeens wit werd?" vroeg Luna of Shade voorzichtig keek Ventus naar de ondergaande zon en daarna naar Shade en Luna 'Wit is een van mijn natuurlijke vacht kleuren zei ze zacht, heel zacht alleen een wolf die echt luisterde zou het kunnen verstaan, Ventus zuchtte en keek naar hoe de volle maan op kwam het werd langzaam donker en Rutica zachtjes zei tegen haar: 'Mischien moeten we naar een slaapplek gaan zoeken' maar Ventus schudde haar kop en Rutica nestelde zich op haar rug tussen haar haren terwijl Ventus genoot van de rust van de nachtelijke sterren hemel.


(.., ik had eerst perongelijk licht blauw in plaats van wit geschreven, maar ik hevb het veranderd zou je dat willen doen Shade?)

Citaat :

(.., ik had eerst perongelijk licht blauw in plaats van wit geschreven, maar ik hevb het veranderd zou je dat willen doen Shade?)

natuurijk trouwens moet jij ook de hele tijd op de 'citer' knop klikken om te reageren?

shade voelde dat luna er bij kwam zitten en schoof wat op zij om een stukje warm zand vrij te laten. luna kroop dicht tegen shade aan en liet haar hoofd op haar nek steunen. langzaam vielen haar ogen dicht. toen shade luna zag begon hij zelf ook wat slaperig te worden. hij schudde zijn kop on de slaat uit zijn ogen te halen. alweer keek hij naar ventus. die ontkende zat haar poot wit was geworden. shade bleef naar ventus luisteren. ook al keek hij haar niet aan. de sterren begonnen veller te schijnen en vulde de hemel. shade spitste zijn oren na het antwoord van ventus. schade knikte en staarde weer vooruit. niet heel veel later zei ventus dat ze het best een slaapplek konden gaan zoeken. shade knikte weer en stond op. luna opende een van haar ogen. ze stopte haar snavel tussen haar vleugel en ging verder met slapen. shade schudde het zand van zijn lichaam. hij begon naar de boom te lopen waar hij zonet nog in lach. shade stopte met lopen en stak zijn neus in de lucht. een vreemde geur drong zijn neus binnen. hij maakte zijn ogen tot spleetjes. in de verte zag hij twee vreemde wolven oren. ''Koppensnellers'' zei hij kil. shade draaide zich om en liep naar ventus. ''wacht even.'' zij hij vast beraden. zij dook de jungle in. hoge bomen stonden om hem heen. shade pakte de eerste de beste liaan. hij stopte het in zijn bek en liep de jungle uit. met de liaan in zijn bek liep hij naar ventus. hij liet de liaan uit zijn bek vallen en pakte een van de uiteindes. hij bond het on de staart van ventus heen. hij liet naar de andere kant en maakte het met moeite aan zijn eigen staart vast. hij sloot zijn ogen. langzaam verdween zijn kop. daarna was zijn lijf aan de beurt. luna keek op en vloog naar schade toe. de liaan was ondertussen al verdwenen het het stuk staar van ventus waar de liaan aan vast zat ook. langzaam verdween de rest van haar lichaam ook. shade -zijn schaduw- begon te lopen richting de plek waar hij de twee vreemde wolven oren zag. shade concentreerde zich op de oren en liep rustig verder.
(:3 schade heeft je in een schaduw veranderd.)

{nee, helemaal onder aan staat een reply knope en daar kan je ook op klikken en heet je trouwens op DW(als je daarp zit) ook shade}

Ventus merkte dat Shade haar noiet geloofde en ze mompelde tegen hem: 'Zwart en grijs zijn niet mijn echte vacht kleuren hoor' en daarna leip ze achter Shade aan waar die ook heen ging 'koppensnellers' zei hij en ze spitste haar oren, even later haalde Shade een liaan te voorschijn en bond die om haar staart. Ventus keek hem raar aan maar liet hem zijn gang gaan en de andere uiteinde knoopte hij aan zijn eigen staart, Ventus keek Shade doordringend aan en zei: 'Shade wat is dit? Wat ben je aan het doen en waarom moet er zo'n idiote liaan aan mijn staart geknoopt worden?' Het leek erop dat Shade wou gaan lopen maar Ventus bleef koppig zitten en was niet van plan zich te verroeren voordat Shade haar vragen had geantwoord. Rustica zat al die tijd rustig maar oplettend op de rug van Ventus goed om zich heen te kijken.

{volgende post is langer}

(nee ik ken ken hem daar wel.ik ben daar medira(allen niet meer zo actief))
shade werd bijna onderuit gehaald door het gewicht van ventus. even zuchtte hij. shade opende zijn bek om te antwoorden. maar een geluid was hem voor. de wolven oren die zonet nog achter de struiken zaten stonden nu zowat voor hun. ''misschien daarom?'' zei shade half geireteerd. een man met een wolven vel overzich getrokken stond voor hun. schade bleef stil staan en dé verder niks om niet als schaduw op te vallen. de man had hun al gezien. O handen en voeten stond hij naar hun te grijnzen. onder de wolven vel vandaan pakte hij een bijl. hij hief het omhoog. Zijn armen gooide het richting shade. shade sprong weg. shade begon te grommen. Zijn lichaam werd weer zichtbaar.* shade sprong op de man. hij zette zijn tanden in de wolven vel en rukte het van de man af. hij rende naar de armen van de man en zette zijn zanden er in. een kreek klonk over het strand. Bloed begon uit de arm te stromen. Met de hand die nog bruikbaar was greep naar een bijl. hij gooide het weer richting shade. de bijl vloog door de lucht en kwam in zijn schouder. schade liet de arm van de man los hij piepte nog voordat hij op zijn zij in het zand viel. de man greep naar zijn wolven vel en begon te schreeuwen. uit de struiken achter hun staken nu nog meer wolven oren. ze bleven staan kijken. de man met de bloedende arm schreeuwde iets en de oren kwamen op shade en ventus af gerend. schade stond vermoeide op. met de bijl nog in zijn schouder. Hij ging voor een van de mannen staan. de mannen zagen duidelijk dat de bijl veel schade bij shade had aangezicht. Met zen allen begonnen ze hard te lachen. schade gromde zwak. zij sprong maar een van de mannen. Zijn klauwen gericht op het gezicht. Om het te verscheuren, te breken. Shade schoot langs de man en kwam pijnlijk op de grond terecht. shade schoof nog een stukje door voordat zijn rug een boom raakte. roerloos bleef shade liggen. luna kwam wild gonkend aan gevlogen. ze stortte zich op een van de mannen. de man begon luid te schreeuwen. Als een gek probeerde hij luna van zich af te duwen. luna zat als een wilde in de man zijn hoofd te pikken.
(whahahaha(ik wist niks beters dat shade ernstig gewond zou raken X'))
*dan ben jij ook weer zichtbaar
(trouwens nu denk je vast van 'kom op shade! je laat je toch niet kleineren door een bijltje?!' nou het komt omdat het heel veel moeite voor shade is om een ander wezen ook in een schaduw te veranderen (a)

Shade antwoorde iets en Ventus knikte, vervolgens kwamen er inderdaad mensen te voorschijn en Rustica vloog alvast de lucht in en ging daar goed olettend zweven op de wind. Shade viel de mensen aan, Ventus aarzelde maar daarna liet ze een kort gehuil horen en er stak een wind op, de mens waar ze op richtte deed een stap achteruit en viel, vervolgens zag Ventus hoe Shade in een zakte en Luna de man die Shade in een had doen zakken aanviel, Rutica kwam naar beneden en nkikte kort naar Ventus die terug knikte, beiden wisten ze wat ze te oen stond. Rustica liet hard vleugel geklapper horen en riep naar Luna: 'Weg daar, kijk uit!' En langzaam ontstond er bij Rutica een kleine tornado die ze op de man afslingerde en vervolgens een andere tornado maakte en die weer op een andere mens afslingerde, maar dit was Zwaar voor Rustica en ze stopte en vloog achter Ventus aan. Ondertussen terwijl Rutica met de tornado's bezig was rende Ventus naar Shade en pakte hem stevig beet in zijn nek vel om vervolgens een sprong te maken met de reuin haar bek. Ventus voelde hoe haar poten grip kregen op de lucht en ze zette het op een rennen, als het niet zo'n serieuze omstandigheid was geweest moet het er heel komisch uitgezien hebben: Een wolvin met een reu in haar bek die door de lucht rende maar nu was er toch maar even niks om om te lachen, mischien later. Ventus rende over de lucht boven het water en voelde dat haar grip op Shade's nekvel telkens losser werd, ze zette nog een windvlaag in op haar rug zodat ze sneller ging en toen ze bij een klein eilandje kwam lande ze daar uitgepud en legde de zwaar gewonde Shade neer en likte zijn wonden schoon. Om vervolgens uitgepud tegen hem aan te gaan liggen en langzaam in slaap te vallen, Rustica zou de wacht houden.

luna vloog achter ventus aan. ze gaf een gonk om te laten horen dat zij het was. ongesteeld was ze verbaasd van de krachten die de zwaluw had. waarom had zij nou weer geen krachten? waarom moest zij niet kunnen praten? luna schudde haar kop on de gedachtes uit haar kop te halen. ze ging nog meer naast ventus vliegen en keek het levenloze gezicht van shade aan. zwak opende shade een oog. hij zag het bezorgde gezicht van luna. een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht. luna glimlachte terug en duwde haar snavel tegen shade aan. shade sloot zijn ogen weer. luna bleef naast ventus vliegen en staarde de hele tijd naar shade. in de verte zag luna een klein eilandje. ze begon sneller te vliegen. vlak voor het eiland spreed ze haar vleugels en begon te dalen. haat poten raakte de grond het zand. ze keek achter om. ventus landde ook in het zand. ze legde shade in het zand en begon zijn wond schoon te likken. luna kroop naast shade en legde haar kop op shade's middel. zwak opende shade zijn ogen weer. en voelde een natte tong op zijn schouder. de bijl stak er nog steeds uit zij schouder en het bloeden was gestopt. een minder zwakke grijns verscheen op zijn gezicht. ''dankjewel.'' zei hij net verstaanbaar. luna keek ventus aan en knikte even. daarna viel ze zelf ook in slaap.

shade opende zijn ogen. het felle daglicht scheen in zijn gezicht. hij wreef met zijn poot in zijn ogen. hij zag dat de bijl uit zijn schouder was verdwenen. shade draaide zijn hoofd. ze bijl lach op de grond en ventus lach tegen hem aangedrukt. een glimlach verscheen op zijn gezicht. zij sloeg zijn poot om haar heen. langzaam werd luna ook wakker van de bewegingen van shade. met een grijns keek ze hem aan. ze dee zoen lippen na en keek toen naar ventus. ''ik weet het.'' zij shade flauw. voorzichtig stond shade op om ventus niet wakker te maken. hij schudde ze slaap van zich af en keek in het rond. een zee die oneindig leek lach voor hem. shade liep naar het water en begon wat te drinken. even door hij het water in om het opgedroogde bloed van zin schouder te wassen. eenmaal weer op land schudde hij zich droog en liep weer naar ventus toe. hij ging weer naast haar liggen en sloot zijn ogen.

Rutica hield de hele nacht trouw de wacht terwijl ze op een rots op het eilandje zat nu te kijken naar de opkomende zon, een prachtig gezicht. Rutica keek om naar Shade toen ze hem iets hoorde zeggen wat kon ze niet verstaan, Hij stond op en dronk wat uit het water en ging vervolgens weer bij Ventus liggen die ondertussen ook bijna wakker was. Ventus voelde dat Shade opnieuw naast haar kwam liggen en ze draaide haar kop in zijn richting en zei met en zwakke glimlach 'Hoe gaat het Shade?' Ventus had meestal pas na een tijdje last van de vermoeid heid van haar krachten en ze keek zorgelijk naar haar vacht, zoals elke nacht was de zwarte modder ervan af verdwenen en had ze dus gewoon weer haar normale kleuren, wit waar het zwarte zat en licht blauw waar het grijze zat. Maar het kon haar niet schelen, waarom zou ze? ze had nu ergere dingen aan haar hoofd. Langzaam stond Ventus op en ze geeuwde en rekte zich uit Rutica hipte naar haar toe en zei plagerig: 'Leuke knul he, die Shade?' Dit zei Rutica natuurlijk wel dusdanog zacht dat alleen Ventus het kon horen en Ventus deed net alsof ze het niet gehoord en zei tegen haar 'Nog een teken gezien van de mensen?' Ristica keek naar Ventus en antwoord 'Nee, maar ze zullen onder tussen hun kano's wel tevoorschij gehaald hebben, we moeten hier voor alle zekerheid weg' Ventus knikte en liep naar Shade en gaf hem een lik over zijn kop en zei zacht 'We kunnenhier niet lang blijven, volgens Rustia komen de mensen ons vast achterna, voor alle zekerheid moeten we hier weg' Ventus keek naar hem en ging rustig zitten wachtend op zijn reactie.

Shade keeknog eens naar ventus, haar vacht was niet meer zwart zoals hoorde maar wit. Een plasje zwarte modder lach naast haar. 'ze meende het dus wel.' dacht shade schuldig. Het glimlachende gezicht van ventus kwam kwam voor hem. Ze vroeg het het ging. "beter dan gister." gaf shade als antwoord en glimlachde terug. Ventus stond op en liep haar rutica. Shade bleef liggen En keek nog eens naar Luna. Met een enorme grijns keek ze hem aan. Ze gonkte en dé de zoenlippen weer na. Shade draaide zijn hoofd weer naar de zee. Luna vloog op en verdween het oerwoud in. Om hun maar 'alleen' te laten. Shade keek Luna na totdat ze verdwenen was. Ventus kwam aangelopen. Ze gaf een lik over zijn kop en zei dat ze hier niet konden blijven. Shade knikte en draaide zich om richting oerwoud. een schreeuw in de verte dé hem opkijken. een groepje kano's kwam in zicht. hij liep naar ventus toe en bleef staan kijken.

(nom nom nom... me inspi is totaal verdwenen....

Ventus keek over de zee naar het naderende groepje kano's, ze voelde dat Shade naast haar kwam staan en ze keek naar hem en zei: 'Zwemmen is geen goed idee, er zijn hier haaien, ik zal je moeten dragen' daarna keek ze weer naar de kano's Rustica vloog de lucht in en riep: 'We hebben nog ongeveer een half uur voordat ze hier zijn' daarna daalde Rutica weer af en ging op een rots zitten. Ventus keek naar Shade, en maakte een sprong de lucht in, ze voelde hoe haar poten grip kregen op de lucht en ze deed nog een stap zzodat ze dichter naar Shade toe kwam en keek op hem neer, Rustica was ook de lucht in gevlogen. Ventus keek naar Shade die onder haa rwas en zei: 'Komt er nou nog wat van Shade' het klonk iets kattegir dan Ventus bedoeld had maar wat maakte het uit ze had nu geen zin om zich er druk over te maken want ze moesten hier weg die mensen gaven niet zomaar op.

shade keek verbaasd naar ventus die nu zowat 'zwevend' in de lucht hing. nog verbaasder keek hij toen ventus zowat boven hem stond. shade knikte wat sloompjes na de woorden van ventus. hij keek naar ventus en concentreerde zich op de lucht onder haar poten. hij tilde zijn poot op en voelde de grip. langzaam begon hij breed te grijnzen. hij tilde zijn andere poten ook op en 'zweefde' net zo als ventus ook in de lucht. met zijn brede grijns keek hij ventus aan. rustig begon hij te lopen. raar voelde het eigenlijk niet. net als of je op een glas plaat liep. maar dan wel eentje die een wolf kon houden. nog even keek hij achterom naar ventus. shade stak zijn snuit in de lucht. hij opende zijn mond. een lange huil ontsnapte voordat hij zijn mond weer sloot. het zachte geluid van de wind die onder luna's vleugels verdween wat te horen. ze vloog naar shade toe en keek even verbaasd. ''eindelijk leren vliegen?'' vroeg ze. shade knikte. ''nu kan ik je wel verslaan.'' zij hij met zijn valse grijns. ''wie het eerste bij de boom?'' nog even keek hij naar ventus en maakte een gebaar dat ze kon komen. shade zette zijn poten schrap. luna hing in de lucht. shade liet een grom horen en rende naar de boom waar hij gister nog in lach. luna vloog naast hem en vocusde zich op de boom. even was shade de mannen in de kano's helemaal vergeten. totdat er speren,dolken en pijlen langs zijn lijf vlogen. met zijn mond greep hij een van de pijlen. zijn tanden werden langzaam vuur en stak de pijl in brand. luna die al verder gevlogen was had nu pas in de gaten dat shade stil stond. met een rare beweging gooide shade de brandende pijl richting de mannen. ''duivels zijn het! duivels. ze zullen ons levend verslinden!" schreeuwde een oude man bij het strand. de mannen in de kano's reageerden er niet op. de brandende pijl stak in een van de kano's en verspreidde zich verder over de kano

Ventus keek naar Shade die plotseling een sprong maakte, ze spande haar spieren alvast om hem dadelijk op te vangen in haar bek maar zijn poten vonden zelf grip in de lcuht, Ventus keek verbaasd naar hem. Ventus knikte naar Rutica die iets riep, En ze zag hoe Shade een soort wedstrijdje met Luna aan ging, Rutica schudde haar hoofd maar Ventus grijnsde vrolijk totdat er opeens pijlen en speren om haar hoofd vlogen, in een mum van tijd vloog de grijns van haar gezicht af en begon ze te rennen naar Shade. Shade ving een pijl uit de lucht en gooide die in vlammen terug Ventus begon met iets tegen hem zeggen maar ze werd geraakt door een speer, ongeveer precies op d plek waar haar hart zat, Ventus zag het zwart voor haar ogen worden en ze piepte, haar ademhaling ging moeilijker, ze verloor de grip op de lucht en gleed weg 'Ventus!!!'(riep Rustica) was het laatste wat ze hoorde en toen was ze weg.

shade spitste zijn oren na de angstkreet van rustica. hij draaide zich om en rende naar rustica. nog net zag hij de pijl uit ventus's borst steken. shade gaf en boze grom en keek naar de mensen achter hem. hij dook richting ventus die roerloos het water in viel. hij greep hij bij de net en rende richting het strand dat voor hun lach. voorzichtig legde hij ventus op het strand. wat moest hij doen? zweet druppels gleden langs zijn gezicht. luna kwam ook aan vliegen. ''wat is er gebeurd?!'''vroeg ze hijgend. voor dat shade een antwoord gaf wist ze het al. ''ik blijf wel bij haar. jij kan die mensen nog wat leren.'' trillend en vol woede stond shade op. zijn ogen spoten vuur. luna legde haar vleugel op ventus's borst. haar vleugel begon blauw te kleuren. luna sloot haar ogen en zij een paar onverstaanbare woorden. met grote dreigende passen liep shade richting de mannen in de kano's. grote dreigende lammen dansde dreigend om zijn lichaam. hij sprong richting een van de kano's ''verdwijn.'' zei hij grommen. zijn stem klonk niet meer als normaal. het leek als of er een tweede stem mee praatte. de mannen bleven verbaasd naar shade kijken. ''verdwijn!'' schreeuwde shade nog eens. hij greep naar een van de kano's. zijn lichaam werd omringd door vuur. de omhulsel van shade greep met zijn stevige keken een van de kano's en gooide het in de lucht. schreeuwend vielen de mannen in het water. de omhulsel beet de kano door en liet brandende stukken riet in het water vallen. de andere mannen in de kano's draaide zich om. met zen allen sprongen ze de kano uit en begonnen richting de kant te zwemmen. shade wilde ze volgen. maar de gedachtes aan de stervende ventus hielden met tegen. hij rende richting luna. de dreigende vlammen om zin lichaam verdwenen. hij ging op de grond staan en keek met betraande ogen het levenloze gezicht van ventus aan. ''nee. ga niet weg.'' hij gaf ventus en kop. luna haalde haar vleugel van ventus af en keek bedroeft naar shade. ''ik dek dat ze het niet haalt.'' dit moest ze wel met woorden zegen. shade schudde zijn kop. ''je hebt toch krachten?! ontdek ze!" schreeuwde shade terug. luna dé een stap naar achteren na de harde worden van shade. shade gaf ventus nog een kop. ''ga niet weg. blijf bij mij.'' fluisterde hij een stuk liever in het oor van ventus.

Alles werd weer scherper voor Ventus keek naar Shade niet weg. blijf bij mij.'' fluisterde hij lief 'Shade' zei Ventus het schorre stem ze aaide met haar voorpoot langs Shade's kop en fluisterde: 'Vaarwel' en langzaam sloot Ventus haar ogen. 'Nee!!' riep Rustica en ze vloog naar Ventus toe en duwde haar kopje tegen die van Ventus aan 'Nee!' zei ze nog een keer en daarna ging Rustica snikkend als een klein bolletje bij Ventus kop zitten. Ventus opende langzaam haar ogen weer en keek Shade aan, de wind begon te waaien en Ventus vloog de lucht in Rustica keek naar Luna en zei: 'Redden jullie je? Ventus moet hier weg, ze moet rusten mar komt erboven op' Rustica keek naar Ventus die gedragen werd door haar tornado en vloog daarna achter haar aan de verte in.

Shade lechde zijn poot op die van ventus. Rustica duwde haar kop tegen die van ventus. "nee." zei shade terwijl hij langzaam zijn hoofd schudde. Grote windvlagen vlogen om hem heen. Shade maakte zich zwaar en probeerde zich op de grond te houden. Ventus verd opgetild en werd gedragen door een tornado. Shade luisterde niet naar de woorden van rustica. Hij rende achter ventus aan die weg gevoerd werd door de tornado. "ventus!" schreeuwde hij. De tornade verdween de jungle in. Shade werd afgeremd door alle bomen en obstakels. Shade probeerde de tornadko te volgen. Hijgend rende hij achter ventus aan. "ventus!" schreeuwde hij alsof hij net zo als ventus op sterven stond. De tornado verdween tussen de bomen. Hijgend zocht shade nog een stukje van de tornado. Shade's poot raakte verstrikt in een wortel en viel met een smak op de grond. Zijn hoofd werd moeizaam ondersteund door door zijn nek. Hij krabbelde op en sloeg woedend met zijn poot op de grond. Shade begon te schreeuwen. Zijn hoofd werd in het rond gegooid. Luna kwam aan vliegen. Ze ging naast shade staan. "ze red het wel. Rustica regeld het wel." shade viel op de grond neer en keek naar de plek waar hij de tornado zag verdwijnen.

Slotje (A)