Zo voel ik me soms....

Ik mis de tijd van vroeger. De tijd waar je vies mocht worden, fouten mocht maken. De tijd waar uiterlijk niet belangrijk was. De tijd dat je je nergens voor hoefde te schamen en je nog kon leren, de tijd dat je je nooit verveelde als je naar de wolken keek, de tijd dat je alleen maar huilde als je een schram of een snee had, de tijd dat je moeder je beschermde en je lieve woordjes toefluisterde als het onweerde, en de tijd dat vrienden maken makkelijk was, dat je alleen maar 'Hallo' hoefde te zeggen... Maar die tijd is voorbij, we zitten in het nu, een tijd waar je een slet bent als je korte rokjes draagt, waar mode het belangrijkste is, waar je elke avond huilend in slaap valt, de tijd waar niemand meer om je gevoelens denkt, de tijd dat je geen fouten meer mag maken, de tijd dat je bang bent om te falen, de tijd dat lachen zeldzaam is, de tijd dat je voor alles een cijfer krijgt, de tijd dat je jezelf niet meer mag zijn, de tijd dat bij alles regels zit... Waarom leven wij in deze tijd? Waarom niet in vroeger? Zo wil ik het niet meer, dan is het klaar...