Dus..Dit is van een roedel

Hah! Dit was dus gebied van een levens echte roedel. Vast en zeker een neutrale roedel. Maarja, Hij was niet bang voor die neutrale wolfjes. De slechte wolven hadden de meeste moed, Deze wolven zouden echt wel eens met de staart tussen hun benen wegrennen. En de alfa, Wie is de alfa. Met stevige pas liep hij over de rotsen die nogal glad waren hier. Overal was het warm, Behalve hier. Hier leek het alsof het winter was. Het was hier vast en zeker -10 graden ofzo. Maar die kou voelde Demon niet. Zijn vacht was daar te goed voor. Hij voelde nooit kou of warmte. Dat had hij nooit gedaan. Dit had hij altijd genegeerd. Maar toch. Waar waren al die leden? Waar was de alfa van deze roedel. Normaal zouden wolven direct al op je nek zitten. Maar nu niet. Nu leek het alsof hij enkel alleen was. Alsof er niemand rondhing hier. Met een kille grijns keek hij naar de gladde ondergrond. Aan deze rotsen kon je je flink verwonden. Als hier een gevecht zou komen dan zou hij diegene echt eens moeten laten zien dat hij veel meer was. Het klonk arrogant. Misschien een heel klein beetje, Maarja een slechte wolf is en blijft een slechte wolf. Je mag ze niet vertrouwen. Ze zijn geen vrienden van goedzakjes. Slechte wolven houden van gevechten en hebben geen medelijden met goede wolven. Ze zijn er alleen maar voor de mede slechten. Hij was ook zo. Een echte slechte wolf. Iemand zonder angst. Misschien dat hij hierdoor ooit dood zou gaan, Dat hij hierdoor ooit door word vermoord. Maarja, Zo is het leven. Je moet het leven zien als een korte tijd, Je moet gaan wanneer de tijd rijp was. Voor hem kon die tijd er altijd wel aanbreken. Maar hij dacht nooit aan de dood. Hij was er niet eens bang voor. Nu was hij de leider van een roedel, De trots leider van de slechtste roedel van WG. Of ja, De roedel word slecht. Zou hij doen alsof hij huilde naar de alfa? En dan voordat de alfa arriveerde onzichtbaar worden? Jaah! Dat ging hij doen. Dan liet hij de alfa eens goed schrikken. Al snel hefde hij zijn kop omhoog en liet hij een luidde huil horen. Nu kon de alfa ieder moment arriveren. Hij werd snel onzichtbaar zodat de alfa hem eerst niet zou zien. Zodra de alfa er was zou hij aanvallen en deze wel even laten schrikken.

Met mijn buik plat tegen de ruwe stenen besloop ik de wolf. Hij was slecht, geen twijfel mogelijk. Het maakte niet uit wie hij was, hij was op verboden terrein. Toen ik dichtbij genoeg was maakte ik een grote sprong en kwam ik vlak voor de Onbekende neer. "Wie ben je, en wat doe je op het Territorium van Pure Blood?" vroeg ik rustig, ik bleef kalm, mijn staart maakte geen beweging en ik boorde met mijn doordringende blik in zijn donkere gevoelloze wolf. Ik snoof zijn geur op en bekeek zijn lichaamshouding; borst vooruit, klauwen een beetje uit, oren rechtop, staart rechtop. Deze wolf was trots op zichzelf, duidelijk een volkomen slechte wolf. Hij voelde zich beter dan alle andere en ik walgde van hem. Natuurlijk had ik er geen problemen mee. "Ik walg van je houding, Onbekende." zei ik. Ik veranderde mijn lichaamshouding ook; mijn lichaam gespannen, klaar om aan te vallen, oren een beetje schuin, staart niet te hoog, klauwen nog in. Ik hield nooit van kou, maar hier bij The Cold Rocks had ik er geen problemen mee. Ik voelde me wel op mijn gemak hier, dit was mijn gebied. Ik wachtte op antwoord. Misschien was ik dan wel jong, en was deze wolf veel ouder dan ik, ik was niet bang. Ik ben een roedelleider en als het op een gevecht uitdraait zal ik terugvechten!

Net voordat hij onzichtbaart zou worden sprong er een wolf voor hem. Tja, De alfa was er dus al. "Ook hallo" Hij rolde met zijn ogen. "Ooh, Is dit een roedelgebied PUP?! Wat leuk voor je!" Hij tilde zijn poot op en duwde de teef wat naar achteren. "Ga nu maar weer terug naar je mammie en pappie" Zei hij met een walgende grijns op zijn gezicht. Wat een wolven hier zeg. Deze wolf kon ieder moment aanvallen. Nee, Hij ging niet zo staan. Hij zou wel onverwachts aanvallen. Dat was bij hem meestal het doel. Hij had toch zo'n gevoel dat de teef bleef staan. Maar hij negeerde haar en draaide zich om. Deze teef was jong, Deze kon niet van hem winnen. Hij had veel meer controle over zijn lichaam dan de pup over de hare. Okal vertelde hij nooit wat zijn leeftijd was. Die had hij eigenlijk aan niemand vertelt. Ach ja, Dat hoefde ook niet. Leeftijden..Wat had je daar aan? Die maakte je alleen maar oud of jong. Daar had je echt niks aan. Even liet hij een waarschuwende grom horen

(Ik denk dat dat met Demon moest XD)

Ik keek de wolf schattend aan. "Ooh, Is dit een roedelgebied PUP?! Wat leuk voor je!" zei de wolf spottend en hij duwde me naar achter. Dit pikte ik echter niet en met het gif wat ik tot nu beheerste liet ik zijn voetkussentjes verschoeien. "Ga nu maar weer terug naar je mammie en pappie" vervolgde de wolf. Ik vormde met mijn zwarte lippen een grijns. "Ah, ik verwachtte dat je dat zou vragen, Onbekende." begon ik rustig. Wat zou ik deze wolf vertellen? "Ik heb geen ouders nodig!" Ik spuugde het woord uit. De wolf leek niet te willen aanvallen, maar ik wist wel beter. Ik bereidde me voor op elke beweging, ik zou alles in de gaten houden en de wolf niet uit het oog verliezen, helder blijven denken. De wolf deed dat niet; Ik zag het aan zijn ogen. Ze keken niet meer naar mij, maar ze keken diep in hun gedachte, alles wat zij gezien hadden.

Ik keek met mijn kraaloogjes in de lucht, weg van het hazenkarkas. Ik wist niet waar Snowflakes was, de laatste keer dat ik haar gezien heb was toen ze huilde naar meer leden voor haar nieuwe roedel. Ik was nu ergens buiten WG, op een sneeuwvlakte waar een haas was achtergelaten, opengescheurd door een wolf, als ik het goed had. Opeens werd alles donker, en mijn zicht belemmerd door een zak... Ik voelde dat de zak omgedraaid werd en er in de bovenkant een knoop in gemaakt werd, die goed aangetrokken was. Onrustig klapperde ik met mijn vleugels, ze moesten me uit dit vreemde Hol laten! Ik hoorde stemmen, in een taal die ik niet kende. "Weet je het zeker?" klonk de vreemde taal, de stem was hoog, zoals een teef en onzeker, en dus ging ik ervan uit dat dit een teef was die sprak. "I-ik moet wel..." hoorde ik een andere stem in dezelfde rare taal, de stem was ruw en ook onzeker, de stem van een reu. Dit waren dus een teef en een reu die een vreemde taak spraken en dieren zoals ik opsloten. Fijn. En toen raakte ik in paniek; Ik zat vast.